Wstęp do programowania w C++

Wiedziałem dobrze, że oprócz dużych planet, takich jak Ziemia, Jowisz, Mars, Wenus, którym nadano imiona, są setki innych, tak małych, że z wielkim trudem można je zobaczyć przy pomocy teleskopu. (...)

– Pewnego dnia oglądałem zachód słońca czterdzieści trzy razy – powiedział Mały Książę, a w chwilę później dodał:
– Wiesz, gdy jest bardzo smutno, to kocha się zachody słońca.
– Więc wówczas gdy oglądałeś je czterdzieści trzy razy, byłeś aż tak bardzo smutny? – zapytałem.

Ale Mały Książę nie odpowiedział.

Mały Książę obserwował zachód słońca leżąc na powierzchni jednej z wielu planet, jakie znajdują się we Wszechświecie. Jego oczy znajdowały się na pomijalnie małej wysokości względem gruntu w momencie, gdy tarcza słoneczna znikła za horyzontem. Mały Książę był bardzo smutny więc postanowił jeszcze przez chwilę obserwować zachód. Podniósł się bardzo szybko by unieść oczy o h metrów i jeszcze przez t sekund móc widzieć chociaż mały fragment zachodzącej gwiazdy.

Jaka jest powierzchnia idealnie kulistej planety, z której prowadził obserwacje?

Wejście

Na wejściu podana zostanie liczba testów n (n < 10⁴). Następnie, w kolejnych liniach, dwie liczby rzeczywiste dodatnie: h (h < 50.00) oraz t (t < 500.00) podane z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Następnie długość doby na planecie wyrażona w formacie HH:MM:SS, o której wiadomo również, iż jest nie dłuższa niż 24 godziny oraz znacząco dłuższa niż czas t. Poza tym wiadomo, że Mały Książę jest niskiego wzrostu, nieporównywalnego z rozmiarami planet we Wszechświecie.

Wyjście

Na wyjściu należy podać w notacji wykładniczej, której format przedstawiono w przykładzie, powierzchnię planety w metrach kwadratowych z dokładnością do drugiego miejsca po przecinku. Celem uniknięcia błędów obliczeniowych zaleca się zastosowanie możliwie dokładnego przybliżenia liczby π, np. w przypadku języka C++ można wykorzystać stałą M_PI.

Przykład

1
1.01 0.98 13:05:49

1.76e+17